sonbaharlar mevsiminden önce,kaybolmuş bedenlerden bu  olmalı ki,
tek geriye kış kalmış o ıssız gecelerden.
duygularını çoktan yitirmiş martılar,
 ölüm anlamını yitirimiş bir kansık.
 ve ölen çocuklar ne kadar da karanlık.
kanın gözyaşının sonsuz bir bir girdapta büyüdüğü bu amansız boşlukta.
uyumak sessiz sessiz göz kapamak, gece ve güne.
hani derler ya, bu acılar bitsin artık.
hiç yaşamamış gibi ölmek zamanıdır şimdi.
hiç yaşamamış gibi sövmerlerin ardında, umutsuz sevmeler bırakarak.