27 Nisan 2011 Çarşamba

Kalemin düştüğü el


Gece deli sesleri,
Dövüşürken, adamlar ağlıyor.
Ağlıyor olmalılar sesler duyuyorum.

Uykusu mandalina dilimlerinden ayrılmış bir kadınlar
Uyanıyorlar.
Tatlı bir nane kokusu sarıyorsa da ufukları.
O bakışlardan yılgınlar hala.

Kalemlerin düşlerden boşaldığı ellerim
Düştüğüm rüyalardan uyuşmuş olmalı.
Alaya alınan çözülmeyen bilmece suskularının
Deli evhamlarında söylenen koğuşlar
Nefretlerinde bayağılık kusuyor.
Sırf bu yüzden.

Tanrı insanın riyasıdır,
Karantina şehirlerin
Telefon hatlarından düşmüş gibi
Herkes yükünde, başkasının anlamsızlığını taşıyor olsa da.
Tramvay raylarındaki demir bıcakların olmalı tüm suç
Hepsi kelebek şarkıları yaralamaktan mahkum.
Dinle Feraye sesleri,
Göğeriyor ercailerin, ufuktaki ölümü.
Ölüm oruçlarındaki kadınlar, şehirleri kusuyor.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder